Het thema ethiek welke op deze avond behandeld werd, gezien moet worden als een praktische filosofie waarbinnen een genezer zijn integriteit alleen behoudt door gepast gedrag tegenover zijn/haar patiënt. Dit een vereiste is wil er genezing kunnen ontstaan tussen “genezer” en “patiënt”.

Binnen het proces van genezing vloeien de energieën van beiden namelijk ineen, zoals de schrijver van dit thema aangeeft, zodat begeleiding vanuit hogere macht mogelijk wordt gemaakt. Hieruit geconcludeerd kan worden dat het ineen vloeien van deze energieën eenheid tot stand brengt, en dit de opening is voor begeleiding vanuit een hogere macht. De genezer op dat moment dus als intermediair gezien moet worden tussen deze werelden, opdat het vrijstromen van deze Liefdesenergie mogelijk wordt gemaakt.

Met de vraag: “Hoe voel je dit dan aan?”, wordt de vraag beantwoord met de woorden: “Het gewoon een weten is!”.

Vanuit eenheid dus gesteld kan worden dat heling altijd op de genezer als op de patient van toepassing is en zij hier bewust van moeten blijven, zodat heling optimaal mogelijk haar doorgang kan vinden. De verantwoordelijkheid hiervoor in eerste instantie bij de genezer ligt.

Vervolgens wordt er aangegeven dat eigenschappen als bezorgdheid en prikkelbaarheid hun oorsprong vinden in de onwetendheid/onbewustheid van de denkgeest. En deze eigenschappen altijd een afgeleide zijn van de emotie angst.

Binnen de groep dan ook een duidelijke herkenning plaatsvindt omtrent deze genoemde eigenschappen en vervolgens gedachten en gevoelens daarover worden uitgewisseld met een positief effect als resultaat, zowel individueel als in groepsverband.

De schrijver van dit thema tracht ons duidelijk te maken dat het focussen op je eigen negativiteit het identificatieproces is waarmee het ego (denkvermogen) zich constant bezighoudt, en het juist dit is wat uitgeschakeld dient te worden in je leven. Hoewel uitgeschakeld hier beter uitgelegd kan worden als een aanwezigheid waarin Liefde nog verborgen ligt en het de transformatie van denken naar gevoel tot zielsbewustzijn wordt.

Zielsbewustzijn hier uitgelegd wordt als de erkenning van de ziel door de persoonlijkheid. En dat met deze erkenning de in ons nog heersende blokkades kunnen worden weggehaald. Niets anders dan alleen de erkenning van de ziel, het uitbannen van onze chaos mogelijk maakt. En hiermee de schrijver dan ook min of meer tracht aan te geven de ziel de ware Schepping is en het lichaam slechts de projectie van het ego, om afgescheidenheid als werkelijkheid te zien door deze illusie te aanvaarden.

Als laatste wordt er aangeduid onze eigen zwakheden in te zien en gelijkertijd dat het altijd je eigen verantwoordelijkheid is. Alleen zo, zoals de schrijver dit aangeeft,  “Elke binnenstromende energie van buitenaf zijn diensten dan pas aan je kan verlenen”. In feite hiermee bedoeld wordt dat de reflectie van je eigen geprojecteerde gedachten, je eigen heling is door dit te erkennen. En zo een innerlijk stadium “bereikt” waarin je daden niet alleen helend zijn voor jezelf, maar ook voor de omgeving.

En daarom hij eindigt met de woorden: “Je zult dan in staat zijn het gevolg van ziekte vast te stellen, . . . “